Μαριορίδου Ι. Κτηνίατρος, Μεταπτυχιακή φοιτήτρια Αναισθησιολογίας και Εντατικής Θεραπείας, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | Ζαπρίδης Β. Κτηνίατρος, Ειδικευόμενος Ευρωπαϊκό Κολλέγιο Αναισθησιολογίας Αναλγησίας, Μονάδα Αναισθησιολογίας και Εντατικής Θεραπείας, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | Λωρίδα Ο. Κτηνίατρος, υποψήφια Διδάκτορας, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | Παπαδημητρίου Σ. Κτηνίατρος, Διδάκτορας, Οδοντίατρος, Καθηγητής, Μονάδα Χειρουργικής, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | Καζάκος Γ. Κτηνίατρος, Διδάκτορας Καθηγητής, Μονάδα Αναισθησιολογίας- Εντατικής Θεραπείας, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Εισαγωγή
Η αναφυλακτική αντίδραση, είναι μια δυνητικά σοβαρή αντίδραση υπερευαισθησίας. Εκδηλώνεται με συμπτώματα από το καρδιαγγειακό, το αναπνευστικό και το γαστρεντερικό σύστημα. Ενίοτε μπορεί να εμφανιστούν εκδηλώσεις από το δέρμα ή τους οφθαλμούς. Στην κτηνιατρική βιβλιογραφία υπάρχουν ελάχιστες αναφορές περιστατικών περιεγχειρητικής αναφυλαξίας και ακόμα λιγότερες διεγχειρητικής. Παρουσιάζεται κλινικό περιστατικό σε σκύλο, που εκδήλωσε αναφυλακτική αντίδραση διεγχειρητικά.
Υλικά και μέθοδοι
Σε σκύλο Pincher 13 ετών θηλυκό στειρωμένο, αναισθησιολογικής βαρύτητας ASA 2, έγιναν αποτρύγωση και εξαγωγές δοντιών. Στην προαναισθητική αγωγή χορηγήθηκε δεξμεδετομιδίνη 150 μg/ m2 IM, και για αναλγησία μελοξικάμη 0,1 mg/kg IV και τραμαδόλη 3 mg/kg IV. Για την εγκατάσταση της αναισθησίας χορηγήθηκε προποφόλη 1 mg/kg. Παράλληλα εφαρμόστηκε τοπική αναισθησία με λιδοκαΐνη. Παρακολουθούνταν και καταγράφονταν κάθε 5 λεπτά, η μέση αρτηριακή πίεση, ο κορεσμός IV και για τη διατήρησή της ισοφλουράνιο σε Ο2 της αιμοσφαιρίνης σε οξυγόνο, η θερμοκρασία και το τελοεκπνευστικό διοξείδιο του άνθρακα.
Αποτελέσματα
Μισή ώρα μετά την έναρξη της χειρουργικής επέμβασης ο σκύλος εμφάνισε αιφνίδια πτώση της αρτηριακής πίεσης και συγχρόνως οίδημα στο πρόσωπο και περιοφθαλμικά. Το συμβάν αντιμετωπίστηκε με χορήγηση αδρεναλίνης 0,01mg/kg IV άπαξ και ακολούθως στάγδην με ρυθμό 0.05 μg/ kg/min. Η πίεση αποκαταστάθηκε και με το πέρας της χειρουργικής επέμβασης, κατά την ανάνηψη, τα οιδήματα περιορίστηκαν, και η χορήγηση αδρεναλίνης διακόπηκε. Ο σκύλος τέσσερις ώρες αργότερα έλαβε εξιτήριο.
Συμπεράσματα
Η αναφυλακτική αντίδραση μπορεί να πυροδοτηθεί από πληθώρα αντιγονικών παραγόντων. Στο περιστατικό η συνύπαρξη υπότασης με εκδηλώσεις από το δέρμα ικανοποιούν τα κριτήρια διάγνωσης αναφυλακτικής αντίδρασης. Επείγουσα θεραπεία εκλογής θεωρείται η αδρεναλίνη.
