Χειρουργική παροχέτευση ωταιματώματος με σωλήνα Penrose στο σκύλο και στη γάτα: αναδρομική μελέτη 53 περιστατικών (1996-2016)

---

Κύρος Χατζημήσιος¹ κτηνίατρος, MSc, Λυσίμαχος Γ. Παπάζογλου¹ κτηνίατρος, PhD, MRCVS, Βασιλική Τσιώλη² κτηνίατρος, PhD,
Βασιλεία Κούτη κτηνίατρος, PhD, Ελένη Μπασδάνη³ κτηνίατρος, PhD, Ουρανία Φαρμάκη¹ κτηνίατρος, PhD, Dip. ECVD,
Τηλέμαχος Αναγνώστου¹ κτηνίατρος, PhD

¹ Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη
² Χειρουργική Κλινική, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Καρδίτσα
³ Bessy’s Kleintierklinik, Regensdorf, Ελβετία

MeSH keywords:
cat, dog, ear auricle

Περίληψη

Μελετήθηκαν αναδρομικά τα δελτία εξέτασης από 53 περιστατικά σκύλων και γατών με ωταιμάτωμα, που αντιμετωπίστηκαν με χειρουργική παροχέτευση του ωταιματώματος με σωλήνα Penrose. Μέσος όρος ηλικίας στους σκύλους και στις γάτες ήταν τα 7,6 και τα 5 έτη αντίστοιχα. Έξω ωτίτιδα είχε διαγνωστεί σε 23 σκύλους και 3 γάτες και δερματικές παθήσεις όπως ατοπική δερματίτιδα ή κνησμώδεις δερματοπάθειες εξαιτίας της παρουσίας Sarcoptes scabiei, ψύλλων, Malassezia spp. ή δερματόφυτων είχαν διαγνωστεί σε 11 σκύλους και 1 γάτα. Υποτροπή του ωταιματώματος μετά από αφαίρεση του σωλήνα παροχέτευσης αναφέρθηκε σε 7 σκύλους και 1 γάτα. Στα ζώα αυτά η αντιμετώπιση περιλάμβανε την χειρουργική επανατοποθέτηση σωλήνα Penrose. Ήπια πάχυνση ή πτώση του πτερυγίου του ωτός παρατηρήθηκε σε 16 σκύλους και 2 γάτες. Το κοσμητικό αποτέλεσμα στο πτερύγιο του ωτός βαθμολογήθηκε από τους ιδιοκτήτες ως καλό σε 26 σκύλους και 2 γάτες, ως μέτριο σε 20 σκύλους και 3 γάτες και ως μη αποδεκτό σε 3 σκύλους. Κατά τη μετεγχειρητική παρακολούθηση για 3,5 έτη συνολικά στους σκύλους και 4,5 έτη στις γάτες δεν παρατηρήθηκε υποτροπή του ωταιματώματος.

Εισαγωγή

Το ωταιμάτωμα είναι η συλλογή αίματος στην έσω επιφάνεια του πτερυγίου του ωτός και εμφανίζεται συχνότερα στο σκύλο παρά στη γάτα (Lanz & Wood 2004, MacPhail 2016). Παρόλο που το αρχικό αίτιο παραμένει απροσδιόριστο, διάφοροι μηχανισμοί έχουν ενοχοποιηθεί, όπως τραυματισμός από τινάγματα της κεφαλής ή κνησμός στα πτερύγια των ώτων, δευτερογενώς σε έξω ωτίτιδα, αυτοάνοσα νοσήματα, άλλοι ανοσολογικοί παράγοντες ή δερματική υπερευαισθησία (Wilson 1983, Dubielzig et al. 1984, Kuwahara 1986, Joyce & Day 1997). Ωστόσο, κάποια ζώα με ωταιμάτωμα δεν εκδηλώνουν συμπτώματα υποκείμενου νοσήματος του έξω ακουστικού πόρου. Η συλλογή αίματος προκύπτει από την κοιλότητα που θα δημιουργηθεί κατόπιν αποχωρισμού του δέρματος του πτερυγίου από τον υποκείμενο χόνδρο ή μεταξύ περιχονδρίου και χόνδρου (Larsen 1968, Dubielzig 1984, Lantz και Wood 2004). Εφόσον το ωταιμάτωμα δεν αντιμετωπιστεί, ο δευτερογενής σχηματισμός ινώδους συνδετικού ιστού και η συρρίκνωση του δέρματος θα οδηγήσουν σε μόνιμη παραμόρφωση του πτερυγίου του ωτός. Οι στόχοι της θεραπευτικής αντιμετώπισης του ωταιματώματος περιλαμβάνουν την ταυτοποίηση και αντιμετώπιση του υποκείμενου αιτίου, την εξασφάλιση επαρκούς παροχέτευσης και την εξάλειψης της κοιλότητας μεταξύ του δέρματος και του χόνδρου του πτερυγίου του ωτός (Lanz & Wood 2004). Υπάρχουν διάφορες θεραπευτικές επιλογές για το ωταιμάτωμα, όπως η αναρρόφηση των πηγμάτων αίματος και στη συνέχεια η τοπική έγχυση γλυκοκορτικοειδών, η χειρουργική τοποθέτηση σωλήνα παροχέτευσης ή η δημιουργία τομών με στόχο την παροχέτευση του περιεχομένου του ωταιματώματος. Οι τεχνικές παροχέτευσης που έχουν περιγραφεί στο παρελθόν περιλαμβάνουν την τοποθέτηση καθετήρα θηλής, σωλήνα Penrose σε συνδυασμό με χορήγηση γλυκοκορτικοειδών ή το κλειστό σύστημα παροχέτευσης (Wilson 1983, Kagan 1983, Joyce 1994, Swaim & Bradley 1996, Pavletic 2015). Η δημιουργία τομών για την παροχέτευση περιλαμβάνει την επιμήκη ευθεία τομή ή σε σχήμα S, με ράμματα που διαπερνούν το πτερύγιο του ωτός ή τοποθέτηση ενδοπροθέσεων, τις τομές με διατρητήρα βιοψίας ή με laser διοξειδίου του άνθρακα (Henderson & Horne 1993, Dye et al. 2002, Lanz & Wood 2004, Cechner 2014). Από όσο γνωρίζουν οι συγγραφείς, δεν έχουν δημοσιευτεί μελέτες που να αξιολογούν την αποτελεσματικότητα μόνο της παροχέτευσης με τοποθέτηση σωλήνα Penrose στη θεραπεία του ωταιματώματος στο σκύλο και τη γάτα.

  Στόχος της παρούσας αναδρομικής μελέτης είναι να περιγράψει τα συμπτώματα, τα υποκείμενα νοσήματα, τις επιπλοκές και τη μακροχρόνια παρακολούθηση 53 σκύλων και γατών με ωταιμάτωμα, που αντιμετωπίστηκαν με τοποθέτηση σωλήνα Penrose.

Υλικά και μέθοδοι

Τα δελτία εξέτασης 48 σκύλων και 5 γατών με ωταιμάτωμα που αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά με τοποθέτηση σωλήνα παροχέτευσης Penrose στην Κλινική Ζώων Συντροφιάς του Τμήματος Κτηνιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μεταξύ του 1996 και του 2016, μελετήθηκαν αναδρομικά. Τα δεδομένα που αντλήθηκαν από τα αρχεία περιλάμβαναν το φύλο, τη φυλή, την ηλικία, το σωματικό βάρος, τα συμπτώματα και τη διάρκεια των συμπτωμάτων, τα συνυπάρχοντα νοσήματα, τις μετεγχειρητικές επιπλοκές και τη μακροχρόνια τελική έκβαση. Όλα τα ζώα υποβλήθηκαν σε γενική εξέταση αίματος και βιοχημικές εξετάσεις. Όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις έγιναν από τον ίδιο χειρουργό. Σε κάθε ζώο έγινε προνάρκωση με δεξμεδετομιδίνη (Dexdomidor, Orion, Finland) σε δόση 150 μg m^-2 ενδομυϊκώς ή ακετυλοπρομαζίνη (Acepromazine, Alfasan, Netherlands) σε δόση 0,05 mg kg^-1 ενδομυϊκώς και βουτορφανόλη (Dolorex, MSD Animal Health, New Zealand) σε δόση 0,1 mg kg^-1 ενδομυϊκώς. Η εγκατάσταση της αναισθησίας έγινε με προποφόλη (Propofol, Fresenius Kabi AG, Germany) σε δόση 1 mg kg^-1 ενδοφλεβίως και η διατήρηση της αναισθησίας με μίγμα ισοφλουρανίου σε οξυγόνο. Τα ασθενή ζώα τοποθετήθηκαν υπό γενική αναισθησία σε πλάγια κατάκλιση με το προσβεβλημένο πτερύγιο προς τα πάνω. Διενεργήθηκε ωτοσκόπηση για την διάγνωση πιθανής ωτίτιδας και λήφθηκε υλικό για καλλιέργεια και δοκιμή ευαισθησίας καθώς και επιχρίσματα για κυτταρολογική εξέταση από τον έξω ακουστικό πόρο. Πραγματοποιήθηκε έκπλυση του έξω ακουστικού πόρου με χλιαρό φυσιολογικό ορό, έγινε επισκόπηση με ωτοσκόπιο ξανά και χορηγήθηκε η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Ακολούθησε χειρουργική προετοιμασία της έσω επιφάνειας του πτερυγίου του ωτός, και έγινε μια μικρή τομή στο εγγύς και άπω άκρο του ωταιματώματος αμέσως μετά την αναρρόφηση του αίματος της συλλογής με σύριγγα μέσω της βελόνας. Έγινε έκπλυση της κοιλότητας του ωταιματώματος με φυσιολογικό ορό υπό πίεση ώστε να απομακρυνθούν τυχόν πήγματα και ινική. Ακολούθησε η τοποθέτηση σωλήνα Penrose (1/4”), αρχικά μέσω της εγγύς και ακολούθως μέσω της άπω τομής και ο σωλήνας παροχέτευσης καθηλώθηκε με δυο απλές χωριστές ραφές με 3/0 συνθετικό μη απορροφήσιμο ράμμα σε κάθε άκρο. Δόθηκαν οδηγίες στον ιδιοκτήτη να καθαρίζει τις τομές με γάζα εμποτισμένη με φυσιολογικό ορό δύο φορές την ημέρα. Τοποθετήθηκε κολάρο Ελισάβετ και η παροχέτευση διατηρήθηκε για 15 ημέρες. Τραμαδόλη (Tramal, Vianex, Greece) σε δόση 2 mg kg^-1 από το στόμα ανά 8ωρο στο σκύλο και ανά 12ωρο στη γάτα, και μελοξικάμη (Metacam, Boehringer Ingelheim, Germany) σε δόση 0,1 mg kg^-1 από το στόμα μία φορά το 24ωρο, χορηγήθηκαν για 5 ημέρες. Χορηγήθηκαν ταυτόχρονα και θεραπευτικές αγωγές για την ωτίτιδα και τη δερματίτιδα. Δεν χρησιμοποιήθηκαν γλυκοκορτικοειδή στη μελέτη αυτή ως μέρος της θεραπευτικής αγωγής για την ωτίτιδα ή τη δερματίτιδα. Η μετεγχειρητική παρακολούθηση έγινε με επανεξέταση και τηλεφωνική επικοινωνία με τον ιδιοκτήτη ή τον παραπέμποντα ιδιώτη κτηνίατρο. Επίσης ζητήθηκε από τους ιδιοκτήτες να βαθμολογήσουν το κοσμητικό αποτέλεσμα στο πτερύγιο του ωτός του σκύλου ή της γάτας τους ως καλό, μέτριο, ή μη αποδεκτό.

Αποτελέσματα

Πιο συχνά παρατηρήθηκαν ωταιματώματα στις φυλές German shepherd (n=10), French bulldog (n=3), Rottweiler (n=2), English pointer (n=2), Golden retriever (n=2), Poodle (n=2), Bull terrier (n=2) και σε ένα σκύλο από την κάθε μια από τις εξής φυλές: Schnauzer, German shorthair pointer, Dalmatian, Cocker spaniel, Collie,Bboxer, Great Dane, Canadian white shepherd και Ελληνικός ποιμενικός. Δεκαέξι σκύλοι ήταν ακαθόριστης φυλής. Οι γάτες που εμφάνισαν ωταιμάτωμα ανήκαν στην Οικιακή βραχύτριχη (n=4) και στην Περσική φυλή (n=1) (Εικόνα 1Α). Η μέση ηλικία των σκύλων ήταν τα 7,6 έτη και το μέσο σωματικό βάρος ήταν 28,3 kg, ενώ η μέση ηλικία των γατών ήταν 5 έτη και το μέσο σωματικό βάρος ήταν 3,9 kg. Τρεις γάτες και 31 σκύλοι ήταν αρσενικοί, ενώ 2 γάτες και 17 σκύλοι ήταν θηλυκοί.

  Η μέση διάρκεια των συμπτωμάτων ήταν 24,1 ημέρες στους σκύλους και 8,8 ημέρες στις γάτες. Είκοσι οκτώ σκύλοι και 3 γάτες είχαν ωταιμάτωμα στο δεξιό πτερύγιο και 20 σκύλοι και 2 γάτες είχαν στο αριστερό πτερύγιο του ωτός. Έγινε διάγνωση έξω ωτίτιδας σε 24 σκύλους και 3 γάτες. Ατοπική δερματίτιδα βρέθηκε σε 11 σκύλους και 1 γάτα. Έξι σκύλοι και 1 γάτα με ωτίτιδα έπασχαν ταυτόχρονα και από ατοπική δερματίτιδα. Σε 3 σκύλους το πτερύγιο είχε υποστεί εκδορές ως αποτέλεσμα δήγματος από άλλο σκύλο και 2 σκύλοι είχαν καλόηθες ιστιοκύτωμα και θήλωμα του πτερυγίου του ωτός αντίστοιχα, τα οποία εξαιρέθηκαν χειρουργικά. Σε όλα τα ζώα τοποθετήθηκε σωλήνας Penrose για τη χειρουργική αντιμετώπιση του ωταιματώματος (Εικόνες 1Β και 2).

  Τα συμπτώματα υποχώρησαν πλήρως σε 41 σκύλους και 4 γάτες μετά την αφαίρεση του σωλήνα Penrose. Επτά σκύλοι και 1 γάτα είχαν μετεγχειρητικά υποτροπή του ωταιματώματος και 1 σκύλος εμφάνισε απόστημα στην έσω επιφάνεια του πτερυγίου του ωτός. Το μέσο χρονικό διάστημα από την αφαίρεση της παροχέτευσης έως την υποτροπή ήταν 5 ημέρες. Η αντιμετώπιση σε αυτές τις περιπτώσεις περιλάμβανε την τοποθέτηση εκ νέου σωλήνα Penrose. Από τους 7 σκύλους που εμφάνισαν υποτροπή, στους 5 συνυπήρχε επίμονη ωτίτιδα και σε 2 έξω ωτίτιδα και ατοπική δερματίτιδα. Ήπια πάχυνση του πτερυγίου του ωτός παρατηρήθηκε σε 13 σκύλους και 2 γάτες (Εικόνα 3). Τρεις σκύλοι εμφάνισαν πτώση του πτερυγίου του ωτός. Στο σκύλο που βρέθηκε απόστημα στην έσω επιφάνεια του πτερυγίου του ωτός, αυτό εμφανίστηκε 1 μήνα μετά την αφαίρεση του σωλήνα παροχέτευσης και αντιμετωπίστηκε με διάνοιξη και έκπλυση με φυσιολογικό ορό, και τοποθέτηση εκ νέου σωλήνα Penrose για τις επόμενες 10 ημέρες για να διευκολύνει την παροχέτευση. Τα συμπτώματα υποχώρησαν πλήρως μετά την αφαίρεση του σωλήνα παροχέτευσης.

  Οι ιδιοκτήτες βαθμολόγησαν το κοσμητικό αποτέλεσμα στο πτερύγιο του ωτός ως καλό σε 26 σκύλους και 2 γάτες, ως μέτριο σε 20 σκύλους και 3 γάτες, και ως μη αποδεκτό σε 3 σκύλους. Δεν αναφέρθηκε υποτροπή του ωταιματώματος ή άλλων ωτικών παθήσεων κατά τη μετεγχειρητική παρακολούθηση για συνολική διάρκεια 3,5 ετών στους σκύλους και 4,5 ετών στις γάτες.

Συζήτηση

Το ωταιμάτωμα είναι νόσημα χωρίς προδιάθεση ως προς τη φυλή ή το φύλο (Lanz & Wood 2004, MacPhail 2016). Παρουσιάζει ενδιαφέρον στην παρούσα μελέτη το γεγονός ότι η πλειονότητα των σκύλων που εμφάνισαν ωταιμάτωμα ήταν ακαθόριστης φυλής και αυτό το εύρημα πιθανόν αντανακλά τον πληθυσμό των σκύλων στη χώρα μας. Τα αρσενικά ζώα είχαν επίσης μεγαλύτερη συχνότητα προσκόμισης, γεγονός ενδεικτικό της διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας και πιο επιθετικής συμπεριφοράς των αρσενικών με αποτέλεσμα τον εκτεταμένο τραυματισμό των πτερυγίων. Στην παρούσα μελέτη η εμφάνιση του ωταιματώματος ήταν μόνο ετερόπλευρη, σε αντίθεση με βιβλιογραφικές αναφορές για αμφοτερόπλευρη εμφάνιση (Kuwahara 1986, Joyce 1994). Επιπλέον, στην παρούσα μελέτη τα ωταιματώματα εντοπίιζονταν στο δεξιό πτερύγιο σε ποσοστό πάνω από 50% των ζώων, παρόλο που δεν έχει αναφερθεί προδιάθεση του σημείου εντόπισης από άλλους συγγραφείς (Kuwahara 1986, Joyce 1994, Lanz & Wood 2004, MacPhail 2016). Η αιτιοπαθογένεια του ωταιματώματος παραμένει αδιευκρίνιστη (Lanz & Wood 2004, MacPhail 2016). Ωστόσο, σχεδόν το 50% των σκύλων και η πλειονότητα των γατών της παρούσας μελέτης είχε ταυτόχρονα έξω ωτίτιδα, ενώ στο 22% των σκύλων συνυπήρχε ατοπική δερματίτιδα, στηρίζοντας την υπόθεση ότι η ωτίτιδα και η ατοπική δερματίτιδα μπορεί να παίζουν ρόλο στην αιτιοπαθογένεια του ωταιματώματος. Τα ευρήματά μας είναι ανάλογα με τα αποτελέσματα άλλων μελετών, όπου η ωτίτιδα συσχετίστηκε με το ωταιμάτωμα σε ποσοστό 36-60% και η ατοπική δερματίτιδα σε ποσοστό 1826% από τους 35 σκύλους με ωταιμάτωμα που αναφέρονται στη βιβλιογραφία (Joyce 1994, Joyce & Day 1997), σε αντίθεση με τα ευρήματα του Kuwahara (1986), όπου το 80% των σκύλων είχαν ταυτόχρονα ωτίτιδα.

  Η τοποθέτηση σωλήνα Penrose για την χειρουργική αντιμετώπιση του ωταιματώματος είναι από τις συχνότερες τεχνικές που χρησιμοποιούνται όπως αναφέρθηκε σε πρόσφατη μελέτη που έγινε σε κτηνιάτρους στην Αγγλία (Hall et al. 2016). Ωστόσο, στην ίδια μελέτη μόνο το 4% των κτηνιάτρων επέλεξε την παροχέτευση με σωλήνα Penrose ως πρώτη λύση εκλογής για την αντιμετώπιση του ωταιματώματος, σε αντίθεση με το 43% που προτίμησε την απομάκρυνση των πηγμάτων με παρακέντηση και αναρρόφηση σε συνδυασμό με τοπική έγχυση γλυκοκορτικοειδών (Hall et al. 2016). Στη μελέτη μας, η τοποθέτηση σωλήνα Penrose ήταν εύκολη κατόπιν γενικής αναισθησίας, ήταν καλά ανεκτή από το ζώο και χρειάστηκε ελάχιστη μετεγχειρητική φροντίδα από τον ιδιοκτήτη χωρίς πιεστική επίδεση στα πτερύγια των ώτων. Τα ευρήματα αυτά συμφωνούν με ήδη δημοσιευμένες μελέτες (Joyce 1994).

  Στην παρούσα μελέτη η πλήρης υποχώρηση των συμπτωμάτων του ωταιματώματος έγινε με επιτυχία στο 83% των περιστατικών. Το αποτέλεσμα αυτό συνάδει με τα ευρήματα άλλων μελετών, όπου η ίαση επήλθε σε ποσοστά 63-85% των ζώων στα οποία έγινε χειρουργική αντιμετώπιση (Wilson 1983, Kagan 1983, Joyce 1994). Ωστόσο, δεν μπορεί να γίνει άμεση σύγκριση της παρούσας μελέτης με τις προαναφερθείσες της βιβλιογραφίας, καθώς η τοποθέτηση σωλήνα Penrose συνδυάστηκε με τη χορήγηση γλυκοκορτικοειδών σε μια από αυτές, ενώ σε άλλες χρησιμοποιήθηκαν διαφορετικοί τύποι σωλήνων παροχέτευσης, συμπεριλαμβανομένου και ειδικού σωληνίσκου σιλικόνης, καθώς και καθετήρων παροχέτευσης για θηλές με μεγάλο εύρος χρόνου αφαίρεσης των υλικών παροχέτευσης (Wilson 1983, Kagan 1983, Joyce 1994). Στη μελέτη της Joyce (1994), χορηγήθηκε πρεδνιζολόνη συστηματικά σε όλους τους σκύλους στους οποίους είχε τοποθετηθεί σωλήνας Penrose για την αντιμετώπιση της έξω ωτίτιδας, της ατοπικής δερματίτιδας και του μετεγχειρητικού άλγους. Στη δική μας μελέτη δεν χορηγήθηκαν γλυκοκορτικοειδή καθώς εκτιμήθηκε το αποτέλεσμα της χειρουργικής τοποθέτησης σωλήνα Penrose, μόνο του, για την αντιμετώπιση του ωταιματώματος. Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι παρόμοια ευρήματα σχετικά με την υποχώρηση των συμπτωμάτων αναφέρονται και στην παρούσα μελέτη και σε αυτήν της Joyce )1994).

  Η υποτροπή του ωταιματώματος είναι η πιο συχνή επιπλοκή μετά την αφαίρεση του σωλήνα παροχέτευσης (Wilson 1983, Kagan 1983, Joyce 1994, Hall et al. 2016). Στη μελέτη του Wilson (1983), όπου η θεραπευτική αντιμετώπιση του ωταιματώματος έγινε με χρήση πλαστικών καθετήρων θηλών για μαστούς αγελάδας, 7 από τα 47 περιστατικά σε σκύλους και γάτες εμφάνισαν υποτροπή. Ο Kagan (1983) αντιμετώπισε ωταιματώματα σε σκύλους με τοποθέτηση και συρραφή ειδικών σωληνίσκων σιλικόνης, όπου μετεγχειρητικά υποτροπίασαν 2 από τα 9 περιστατικά. Στη μελέτη της Joyce (1994), τα ωταιματώματα σε σκύλους αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά με τοποθέτηση σωλήνων Penrose και χορήγηση γλυκοκορτικοειδών, και 3 από τα 29 περιστατικά ωταιματώματος εμφάνισαν μετεγχειρητικά υποτροπή. Στη μελέτη μας, το 15% των ζώων εμφάνισε υποτροπή του ωταιματώματος, ποσοστό που συμφωνεί με τα ευρήματα που αναφέρονται παραπάνω. Επίμονα συνυπάρχοντα νοσήματα συμπεριλαμβανομένης και της ωτίτιδας ή της ατοπικής δερματίτιδας μπορεί να ευθύνονται για τις υποτροπές στην παρούσα μελέτη. Η πρόωρη ή καθυστερημένη αφαίρεση του σωλήνα παροχέτευσης μπορεί επίσης να επηρεάσει την τελική έκβαση. Εφόσον η παραμονή του σωλήνα παροχέτευσης διαρκέσει λιγότερο από 2 εβδομάδες ή υπερβεί τις 3 εβδομάδες, ή ο σωλήνας απομακρυνθεί τυχαία από το ζώο, σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να ακολουθήσει υποτροπή του ωταιματώματος (Wilson 1983, Kagan 1983, Joyce 1994). Ωστόσο, η παροχέτευση χρόνιου ωταιματώματος με σωλήνα Penrose μπορεί να είναι λιγότερο επιθυμητή, καθώς ο σχηματισμός κοκκιώδους ιστού και ίνωσης εμποδίζει τη σωστή παροχέτευση (Bellah 2012).

  Στην παρούσα μελέτη βρέθηκε ότι η παροχέτευση ωταιματωμάτων με μέσο όρο διάρκειας συμπτωμάτων τις 16 ημέρες είχε ως αποτέλεσμα την ήπια πάχυνση του πτερυγίου του ωτός ή την πτώση του πτερυγίου στο 34% των περιστατικών. Το εύρημα αυτό δείχνει τη χρονιότητα του ωταιματώματος ή τον παρατεταμένο χρόνο τοποθέτησης του σωλήνα παροχέτευσης που οδήγησε στο σχηματισμό ινώδους συνδετικού ιστού με συνέπεια στο κοσμητικό αποτέλεσμα (Joyce 1994, Pavletic 2015). Αντίθετα, άλλοι συγγραφείς που χρησιμοποίησαν σωλήνες παροχέτευσης δεν αναφέρουν πάχυνση ή παραμόρφωση του πτερυγίου του ωτός σε αναδρομικές μελέτες με μικρότερο αριθμό περιστατικών ωταιματώματος από την παρούσα μελέτη (Wilson 1983, Kagan 1983, Joyce 1994). Ωστόσο, στη μελέτη της Joyce (1994), η ταυτόχρονη χορήγηση πρεδνιζολόνης φάνηκε να αποτρέπει την παραμόρφωση του πτερυγίου. Η παροχέτευση του ωταιματώματος με οξεία εμφάνιση μπορεί να έχει καλύτερα κοσμητικά αποτελέσματα από την παροχέτευση του χρόνιου ωταιματώματος με παρατεταμένης διάρκειας φλεγμονή, η οποία οδηγεί στο σχηματισμό ινώδους συνδετικού ιστού με αποτέλεσμα την εκτεταμένη πάχυνση και παραμόρφωση του πτερυγίου του ωτός (Pavletic 2015).

  Στην παρούσα μελέτη το κοσμητικό αποτέλεσμα κατόπιν χειρουργικής παροχέτευσης του ωταιματώματος των περιστατικών με σωλήνα Penrose εκτιμήθηκε ως καλό στο 53% των ζώων, ως μέτριο στο 43% και ως μη αποδεκτό στο 4% των ζώων. Το κοσμητικό αποτέλεσμα επηρεάζει τη μακροπρόθεσμη εμφάνιση του πτερυγίου του ωτός κατόπιν αφαίρεσης του σωλήνα Penrose και μπορεί να οδηγήσει σε πάχυνση ή πτώση του πτερυγίου του ωτός. Το κοσμητικό αποτέλεσμα της παρούσας μελέτης είναι ανάλογο των ήδη δημοσιευμένων μελετών (Hall et al. 2016).

Συμπεράσματα

Η αρχική αντιμετώπιση του ωταιματώματος με τοποθέτηση σωλήνα Penrose ήταν επιτυχής στο 85% των περιστατικών, με συχνότερες επιπλοκές την υποτροπή του ωταιματώματος και την ήπια πάχυνση του πτερυγίου του ωτός. Η τοποθέτηση εκ νέου σωλήνα Penrose είχε ως αποτέλεσμα την οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος. Το κοσμητικό αποτέλεσμα ήταν καλό ή μέτριο στην πλειονότητα των περιστατικών. Η χειρουργική παροχέτευση του ωταιματώματος με σωλήνα Penrose είναι μια αποτελεσματική χειρουργική μέθοδος αντιμετώπισης του ωταιματώματος στο σκύλο και τη γάτα.

 

Σύγκρουση συμφερόντων
Οι συγγραφείς δηλώνουν ότι δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων.

Βιβλιογραφία

• Bellah J (2012) Surgery of the Pinna. In: E. Monnet, ed. Small Animal Soft Tissue Surgery. Wiley-Blackwell, Iowa, pp. 103–107.
• Cechner P (2014) The pinna. In: M. Bojrab, ed. Current Techniques in Small Animal Surgery. 5th ed. WB Saunders, Philadelphia, pp. 95–97.
• Dubielzig RR, Wilson JW, Seireg AA (1984) Pathogenesis of canine aural hematomas. J Am Vet Med Assoc 185, 873–875.
• Dye TL, Teague HD, Ostwald DA et al. (2002) Evaluation of a Technique Using the Carbon Dioxide Laser for the Treatment of Aural Hematomas. J Am Anim Hosp Assoc 38, 385–390.
• Hall J, Weir S, Ladlow J (2016) Treatment of canine aural haematoma by UK veterinarians. J Small Anim Pract 57, 360–364.
• Henderson R, Horne R (1993) The pinna. In: D. Slatter, ed. Textbook of Small Animal Surgery. 2nd ed. WB Saunders, Philadelphia, pp. 1545–1546.
• Joyce JA (1994) Treatment of canine aural haematoma using an indwelling drain and corticosteroids. J Small Anim Pract 35, 341–344.
• Joyce JA, Day MJ (1997) Immunopathogenesis of canine aural haematoma. J Small Anim Pract 38, 152–158.
• Kagan KG (1983) Treatment of canine aural hematoma with an indwelling drain. J Am Vet Med Assoc 183, 972–974.
• Kuwahara J (1986) Canine and feline aural hematoma: clinical, experimental, and clinicopathologic observations. Am J Vet Res 47, 2300–2308.
• Lanz OI, Wood BC (2004) Surgery of the ear and pinna. Vet Clin North Am Small Anim Pract 34, 567–599.
• Larsen S (1968) Intrachondral rupture and hematoma formation in the external ear of dogs. Pathol Vet 5, 442–450.
• MacPhail C (2016) Current Treatment Options for Auricular Hematomas. Vet Clin North Am Small Anim Pract 46, 635–641.
• Pavletic MM (2015) Use of laterally placed vacuum drains for management of aural hematomas in five dogs. J Am Vet Med Assoc 246, 112–117.
• Swaim S, Bradley D (1996) Evaluation of closed-suction drainage for treating auricular hematomas. J Am Anim Hosp Assoc 32, 36–43.
• Wilson JW (1983) Treatment of auricular hematoma, using a teat tube. J Am Vet Med Assoc 182, 1081–1083.

 

Υπεύθυνος αλληλογραφίας:
Λυσίμαχος Παπάζογλου
e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.