Διάγνωση και χειρουργική θεραπεία του θυμώματος στη γάτα

 

> Περίληψη

Το θύμωμα είναι ένα σπάνιο νεόπλασμα που συναντάται σε γάτες μεγάλης ηλικίας και προέρχεται από τα επιθηλιακά κύτταρα του θύμου αδένα. Η κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από δύσπνοια, ανορεξία, ληθαργικότητα ή αναγωγές. Το θύμωμα στη γάτα μπορεί να σχετίζεται με την ύπαρξη βαριάς μυασθένειας ή αποφολιδωτικής δερματίτιδας. Η μάζα συναντάται συνήθως στο πρόσθιο μεσοπνευμόνιο. Η επιβεβαίωση της μεσοπνευμόνιας μάζας βασίζεται στην απεικονιστική διαγνωστική. Η υπερηχοτομογραφική εξέταση παρέχει πληροφορίες σχετικά με την σύσταση της μάζας. Η έκταση και η διηθητικότητα της μάζας μπορεί να εκτιμηθεί μόνο με την χρήση υπολογιστικής τομογραφίας. Η κυτταρολογική εξέταση μπορεί επίσης να βοηθήσει στη διάγνωση όπου θα παρατηρηθούν θυμικά επιθηλιακά κύτταρα και μικρά λεμφοκύτταρα. Η θεραπεία επιλογής για το θύμωμα στη γάτα είναι χειρουργική με καλά αποτελέσματα. Η προσέγγιση του θυμώματος γίνεται διαμέσου μέσης στερνοτομής ή με μεσοπλεύρια θωρακοτομή. Η οριστική διάγνωση του θυμώματος μπορεί να επιβεβαιωθεί μόνο με ιστοπαθολογική εξέταση. Η πρόγνωση του θυμώματος στη γάτα είναι καλή, εφόσον δεν συνυπάρχουν παρανεοπλασματικά σύνδρομα και μεταστάσεις.

> Συχνότητα και επιδημιολογία

Το θύμωμα είναι το πιο συχνό νεόπλασμα του θύμου αδένα που προέρχεται από τα θυ- μικά επιθηλιακά κύτταρα.^1-9 Τα θυμώματα έχουν περιγραφεί σε βοοειδή, σκύλους, γάτες, πρόβατα, αίγες, άλογα, χοίρους και κουνέλια.^3,10 Το θύμωμα και το λέμφωμα αντιπροσωπεύουν τα πιο συχνά νεοπλάσματα του θύμου αδένα στις γάτες.^11-15 Το θύμωμα στη γάτα είναι ένα σπάνιο νεόπλασμα, συνήθως καλόηθες και αργά εξελισσόμενο που εντοπίζεται στο πρόσθιο μεσοπνευμόνιο.^{3,11,13,16-23} Έχει αναφερθεί ακόμα αυχενικό θύμωμα προερχόμενο από έκτοπο θύμο αδένα.⁹ Προσβάλλονται συνήθως γάτες με διάμεση ηλικία 10 ετών και δεν έχει αναφερθεί προδιάθεση σε κάποια φυλή.^3,7,8,24

> Κλινική εικόνα, κλινικά και εργαστηριακά ευρήματα

Η δύσπνοια, ο βήχας, η ανορεξία, η ληθαργικότητα, ο έμετος και σπάνια η αναγωγή είναι κοινά κλινικά συμπτώματα. Το θύμωμα μπορεί να διαγνωστεί και τυχαία κατά τη διάρκεια κλινικής εξέτασης ρουτίνας.^{1-3,7,8,11,14,16,17,20,24-29} Τα συμπτώματα αυτά είναι συνήθως ήπια μέχρι η μάζα να συμπιέζει τους πνεύμονες τόσο ώστε να προκαλεί αναπνευστική δυσχέρεια.¹⁷ Βυθιότητα κατά την ακρόαση καθώς και μη συμπιεστότητα στα πρόσθια πνευμονικά πεδία ανιχνεύονται συχνά.^{7,14,17,18,20,24,30} Μερικές γάτες μπορεί να εκδηλώσουν συμπτώματα που σχετίζονται με παρανεοπλασματικά σύνδρομα στα οποία περιλαμβάνεται η βαριά μυασθένεια και η αποφολιδοτική δερματίτιδα. Γάτες με βαριά μυασθένεια προσκομίζονται με ιστορικό νευρομυικής αδυναμίας, δυσκολίας στη βάδιση, προβλήματα κατάποσης, σιαλόρροια, τρόμο της κεφαλής, δυσφαγία, έκταση του αυχένα ή δυσφωνία.^19,25,29,31 Η διάγνωση της βαριάς μυασθένειας γίνεται με μέτρηση των αντισωμάτων κατά των υποδοχέων της ακετυλοχολίνης.^19,25,29 Γάτες με αποφολιδοτική δερματίτιδα προσκομίζονται με ερύθημα των πτερυγίων, γενικευμένους μυϊκούς σπασμούς, υπερβολική περιποίηση του τριχώματος, αλλοτριοφαγία, δερματίτιδα στα πτερύγια, στο πλάγιο θωρακικό τοίχωμα, στην κοιλία, στα άκρα, στο περίνεο και στην ουρά, γενικευμένη σμηγματόρροια, επιδερμικό ερύθημα και αποφολίδωση. (Εικόνα 1).^{21,27,28, 31-33}

Η γενική εξέταση αίματος είναι μη διαγνωστική. Οι γάτες με θύμωμα μπορεί να εμφανίσουν εωσινοφιλία, λεμφοκυττάρωση, λευκοκυττάρωση, ήπια έως σοβαρή αναιμία και υπερπρωτειναιμία..^7,8,24 Στις βιοχημικές διαταραχές περιλαμβάνονται η αυξημένη κρεατινίνη ορού, ουρεία ορού, οι πρωτείνες του πλάσματος, κρεατινική κινάση, υπερχολοστερολαιμία, υπεργλυκαιμία και σπάνια υψηλή δραστηριότητα τρανσαμινασών και αλκαλικής φωσφατάσηςς^7-9,24

> Απεικονιστική διαγνωστική

Ακτινογραφική απεικόνιση

Ο θύμος δεν είναι ορατός στις ακτινογραφίες θώρακα στις υγιείς γάτες λόγω της εντοπισής του και λόγω ατροφίας. Οι ακτινογραφίες είναι πολύ χρήσιμες για τη διάγνωση μαζών στο πρόσθιο μεσοπνευμόνιο. Η παρουσία μάζας υφής μαλακών ιστών κοιλιακά της τραχείας μπορεί να είναι ο θύμος αδένας ή η πρόσθια κοίλη φλέβα, το βραχιονοκεφαλικό στέλεχος, τα μεσοπνευμόνια λεμφογάγγλια και η αριστερή υποκλείδια αρτηρία παρόλο που ο διαχωρισμός είναι δύσκολος μεταξύ των δομών αυτών. Η παρουσία μάζας υφής μαλακών ιστών στο κοιλιακό τμήμα του πρόσθιου μεσοπνευμόνιου συμπιέζει τους πρόσθιους λοβούς των πνευμόνων με αποτέλεσμα την προς τα πίσω μετατόπιση της καρδιακής σκιάς και τη ραχιαία μετατόπιση της τραχείας ενώ συχνά στις ακτινογραφίες θώρακα μπορεί να παρατηρηθεί πλευριτική συλλογή (Εικόνα 2 α & β, 3 α & β).^{3,7,8,16,18,20,24,30} Εισροφητική πνευμονία και μεγαοισοφάγος συναντώνται σπάνια.⁸

Υπερηχοτομογραφία

Η υπερηχοτομογραφία παρέχει πληροφορίες σχετικά με την σύσταση του όγκου. Η λήψη υλικού με τη χρήση λεπτής βελόνας και η βιοψία από την μάζα μπορούν να πραγματοποιηθούν υπό την καθοδήγηση υπερήχου. Η σύσταση της μάζας μπορεί να είναι συμπαγής ή κυστική.^8,20,29 Συχνά ευρήματα που σχετίζονται με την παρουσία θυμώματος όπως φαίνεται σε υπέρηχο του θώρακα περιλαμβάνουν ζώνες μεικτής ηχογένειας με υποηχοϊκές και υπερηχοϊκές περιοχές που παρατηρούνται στο πρόσθιο και μέσο τμήμα του θώρακα ή υπερηχοϊκές περιοχές που σχετίζονται με την παρουσία κρυστάλλων χολοστερόλης. (Εικόνα 4).^{20,21,22,27,30} Άλλα ευρήματα μπορεί να είναι η ύπαρξη πλευριτικής συλλογής ή ο καρδιακός επιπωματισμός.^{3,7,20,21,24,27,31}

 

 

Υπολογιστική τομογραφία

Η υπολογιστική τομογραφία παρέχει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την διήθηση του θυμώματος σε σχέση με την απλή ακτινογραφία και τον υπέρηχο και έχει αυξημένη ευαισθησία αλλά μειωμένη ειδικότητα.^8,14 Μπορεί να παρατηρηθούν συμπίεση της πρόσθιας κοίλης φλέβας, μετατόπιση των υποκλείδιων αρτηριών, της τραχείας ή της καρδιάς (Εικόνα 5).^14,30 Μπορεί επίσης να διαπιστωθούν μεταστατικά οζίδια στους πνεύμονες καθώς και διόγκωση των λεμφογαγγλίων.¹⁴

> Βιολογική συμπεριφορά

Τα θυμώματα συνήθως δεν μεθίστανται. Τοπική διήθηση έχει αναφερθεί στους πνεύμονες και στα λεμφογάγγλια αλλά οι απομακρυσμένες μεταστάσεις είναι σπάνιες.^3,5,7,18

Κυτταρολογική εξέταση

Η λήψη υλικού από το θύμωμα με τη χρήση λεπτής βελόνας, υπό την καθοδήγηση υπερήχου και η κυτταρολογική του εξέταση μπορεί να είναι διαγνωστική ωστόσο κάποιες φορές είναι δύσκολος ο διαχωρισμός μεταξύ θυμώματος και λεμφώματος.^4,21 Όχι σπάνια έχουν αναφερθεί αρνητικά ή μη αξιολογήσιμα αποτελέσματα.^4,9 Κατά την κυτταρολογική εξέταση του θυμώματος παρατηρούνται δύο τύποι κυττάρων, τα θυμικά επιθηλιακά κύτταρα και τα μικρά λεμφοκύτταρα τα οποία είναι περισσότερα από 80% και τα βλέπουμε είτε μόνα τους είτε σε στίχους.^{4,16,21,24,30} Μπορεί ακόμα να παρατηρηθεί ένας πληθυσμός από κύτταρα που περιλαμβάνει σιτευτικά κύτταρα, ουδετερόφιλα, μονοπύρηνα κύτταρα, εωσινόφιλα, μικρά λεμφοκύτταρα και περιστασιακά λεμφοβλάστες και ερυθροκύτταρα. Τα επιθηλιακά κύτταρα είναι πολυγωνικά, ατρακτοειδή ή κυβοειδή με στρόγγυλο ή οβάλ πυρήνα ή νεφροειδή πυρηνίσκο.⁴ Το κυτταρόπλασμα είναι συνήθως ελαφρά εωσινοφιλικό.³ Ο πυρηνίσκος συναντάται σπάνια αν και σε ορισμένα περιστατικά μπορεί να είναι μεγάλος και προεξέχων.^3,4 Τα λεμφοκύτταρα στην πλειοψηφία τους είναι μικρά αλλά μπορεί να παρατηρηθούν και μεσαία καθώς και μεγάλα.^{3,4,8,21,24,27,30} Έχει γίνει αναφορά ακόμα για έκκριμα στείρο, πλούσιο σε χολόστερολη που ελήφθη από το κέντρο κύστης.²⁰ Το υγρό που λαμβάνεται από τη θωρακική κοιλότητα είναι γαλακτώδες και περιέχει μικρά, ώριμα λεμφοκύτταρα.^12,16,24 Γενικά η κυτταρολογική εξέταση δεν επιβεβαιώνει πάντοτε τη διάγνωση αλλά αποτελεί μια χρήσιμη αλλά και γρήγορη αρχική εξέταση.

Βοηθητικές εξετάσεις

Στις γάτες που είναι ύποπτες για βαριά μυασθένεια θα πρέπει να γίνονται κάποιες επιπλέον εξετάσεις στις οποίες περιλαμβάνονται το ηλεκτρομυογράφημα, μέτρηση της ταχύτητας αγωγιμότητας των νεύρων και επαναλαμβανόμενη νευρική διέγερση με ρυθμό μεγαλύτερο από 30 stimuli/s.¹⁹ Μπορεί ακόμα να γίνει βιοψία μυών.¹⁹ Επιπλέον οριστική διάγνωση γίνεται με τη μέτρηση των αντισωμάτων των υποδοχέων της ακετυλοχολίνης.^{8,19,24,25,29,31} Σε γάτες με αποφολιδωτική δερματίτιδα στις επιπλέον εξετάσεις περιλαμβάνονται η λήψη δερματικού ξέσματος για να αποκλειστεί η ύπαρξη εκτοπαρασίτων ή δερματόφυτων, λήψη υλικού με τη μέθοδο της ταινίας ή εκπλύσεις του ακουστικού πόρου με παραφινέλαιο.^21,22,27,28 Βιοψίες δέρματος μπορεί επίσης να ληφθούν και συνήθως δείχνουν ορθοκερατική και παρακερατική υπερκεράτωση, επιδερμική υπερπλασία και φλεγμονή του επιφανειακού και του μέσου τμήματος του χορίου με την παρουσία λεμφοκυττάρων, ουδετερόφιλων και πιθανώς σιτευτικών κυττάρων.^{21,22,27,28, 32}

> Διαφορική διάγνωση

Οι διάφορες παθολογικές καταστάσεις που προσβάλουν το θύμο αδένα της γάτας παρουσιάζονται στον πίνακα 1.¹¹ Οι πιο κοινές νεοπλασίες στο πρόσθιο μεσοπνευμόνιο είναι το θύμωμα και το λέμφωμα και ο διαχωρισμός τους έχει μεγάλη σημασία λόγω του διαφορετικού τρόπου θεραπείας τους.^3,7,8,11,14 Ενώ στο θύμωμα η θεραπεία είναι χειρουργική στο λέμφωμα είναι συντηρητική.⁸ Το θύμωμα είναι συχνότερο σε μεγαλύτερες ηλικίες,²⁷ έχει αργή εξέλιξη σε σχέση με το λέμφωμα και έχει καλύτερη πρόγνωση καθώς ανταποκρίνεται καλά στην χειρουργική εξαίρεση. Κυτταρολογικά στο θύμωμα έχουμε μείγμα λεμφοειδών και θυμικών επιθηλιακών κυττάρων ενώ στο λέμφωμα ανιχνεύονται νεοπλασματικές λεμφοβλάστες.³⁴ Ωστόσο η κυτταρολογική εξέταση συχνά μπορεί να είναι παραπλανητική και ο μόνος τρόπος επιβεβαίωσης της διάγνωσης του θυμώματος είναι η ιστολογική εξέταση. Οι διάφορες δερματοπάθειες της γάτας που σχετίζονται με το θύμωμα φαίνονται στον πίνακα 2.^21,27 Η οριστική διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό, την κλινική εξέταση και στην ιστοπαθολογική εξέταση του δέρματος.

> Χειρουργική θεραπεία

Η θεραπεία του θυμώματος περιλαμβάνει χειρουργική εξαίρεση, χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία.^8,13,23,24 Η χειρουργική εξαίρεση των θυμωμάτων ή θυμεκτομή είναι η θεραπεία εκλογής για τα περισσότερα θυμώματα.^8,24,34,35 Η διερεύνηση του θώρακα συστήνεται επίσης για την εκτίμηση της διηθητικότητας του θυμώματος.³⁵ Γενικά, τα θυμώματα εξαιρούνται με μέση στερνοτομή αν και σε ορισμένα περιστατικά η εξαίρεση γίνεται μέσω μεσοπλεύριας θωρακοτομής (Eικόνα 6).^{8,19,20,22,24,34-36}

Ο όγκος μπορεί να είναι και τυχαίο εύρημα στην ερευνητική θωρακοτομή.^16,21,23 Η μέση στερνοτομή είναι προτιμότερη σε μεγάλους όγκους καθώς επιτρέπει την πρόσβαση σε ολόκληρη την θωρακική κοιλότητα (Eικόνα 7). Ο συνδετικός ιστός είναι συχνά προσκολλημένος στο στέρνο και συστήνεται ο αφαίρεσή του με ηλεκτροδιαθερμία για την καλύτερη απεικόνιση του θύμου αδένα.^24,31 Συστήνεται αρχικά μακροσκοπικός έλεγχος του περικάρδιου, των αγγείων συμπεριλαμβανομένων της πρόσθιας κοίλης φλέβας και των έσω θωρακικών αρτηριών καθώς και των πλευρών για την εκτίμηση της διηθητικότητας της μάζας στους γειτονικούς ιστούς πριν από την εξαίρεση της.³⁶ Η διήθηση στα αγγεία μπορεί να εκτιμηθεί και προεγχειρητικά με τη χρήση του υπερήχου και της υπολογιστικής τομογραφίας αν και η έκταση της μάζας δεν μπορεί πάντοτε να εκτιμηθεί μέχρι την ψηλάφηση της και τον μακροσκοπικό έλεγχο την στιγμή του χειρουργείου.^8,35 Η μάζα αφαιρείται συνήθως με εκτομή με τέμνον όργανο ή τυφλά. Εάν επεκτείνεται στο περικάρδιο θα πρέπει να πραγματοποιηθεί περικαρδιεκτομή.³⁶ Είναι επίσης σημαντικό να αποκολληθεί μια μόνο πλευρά του όγκου. Εάν η πρόσθια ή η οπίσθια πλευρά μπορούν να απογυμνωθούνύν εύκολα από τους γειτονικούς ιστούς τότε το θύμωμα είναι πιο εύκολο να κινητοποιηθεί και ευκολότερο να γίνει μακροσκοπικός έλεγχος της καρδιάς και των μεγάλων αγγείων³⁵ Εάν η πρόσθια πλευρά του όγκου μπορεί να διαχωριστεί από την πρόσθια κοίλη φλέβα τότε η εκτομή μπορεί να γίνει με μεγαλύτερη ασφάλεια ώστε να αποφευχθεί η ρήξη της φλέβας.³⁵ Τα φρενικά νεύρα θα πρέπει να αναγνωριστούν μεταξύ του όγκου ή των γειτονικών ιστών και να προστατευτούν.^34,37

Η μεσοπλεύρια θωρακοτομή στο 5ο ή 6ο μεσοπλεύριο διάστημα είναι προτιμότερη για μικρούς όγκους (Eικόνα 8 και 9).^35,37 Αν δεν είναι γνωστό ποια πλευρά είναι περισσότερο προσβεβλημένη τότε προτιμάται η αριστερή πλάγια προσπέλαση.³⁵

Πριν από την σύγκλειση της θωρακοτομής τοποθετείται σωλήνας θωρακοστομίας για τη θεραπεία του πνευμοθώρακα και γίνεται έλεγχος για τυχόν ύπαρξη πλευριτικής συλλογής και αιμορραγίας.

Μετεγχειρητικά οι γάτες νοσηλεύονται για 3 με 7 ημέρες.⁸ Ο σωλήνας θωρακοστομίας συνήθως αφαιρείται 36 ώρες μετά την χειρουργική επέμβαση.36 Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους οι γάτες λαμβάνουν αναλγητικά φάρμακα συμπεριλαμβανομένης της μπουπιβακαίνης (1-2 mg/kg μέσω του σωλήνα θωρακοστομίας), της μελοξικάμης (0.05 mg.kg SID po), της φαιντανύλης (2-6 μg/kg/h CRI) και αντιβιοτικά. Η επανεξέταση περιλαμβάνει κλινική εξέταση και απλές ακτινογραφίες θώρακα κάθε 3-6 μήνες για να διαπιστωθεί πιθανή υποτροπή του όγκου.³⁷

> Μετεγχειρητικές επιπλοκές

Οι μετεγχειρητικές επιπλοκές της θυμεκτομής περιλαμβάνουν ανορεξία, ληθαργικότητα, έλκη του κερατοειδούς, ενδοθωρακική αιμορραγία, πυοκοκκιωματώδη πλευρίτιδα που σχετίζεται με μυκητιακές υφές και παράλυση του λάρυγγα.^8,24 Η βαριά μυασθένεια έχει επίσης αναφερθεί ύστερα από θυμεκτομή, 1 με 7 εβδομάδες μετά το χειρουργείο.^24,31

> Επικουρική θεραπεία

Η χρήση επικουρικά χημειοθεραπείας στις γάτες συνιστάται.^8,16,23 Η ακτινοθεραπεία έχει χρησιμοποιηθεί περιστασιακά μόνη της ή σε συνδυασμό με χειρουργική θεραπεία με υποσχόμενα αποτελέσματα.^13,23

Η θεραπεία της βαριάς μυασθένειας περιλαμβάνει την χρήση αντιχολινεστερασικών φαρμάκων όπως η πυριδοστιγμίνη (0.5 mg/kg BID-TID po) και η νεοστιγμίνη (0.04 mg/kg/6 h im) μόνη της ή σε συνδυασμό με πρεδνιζόνη (1.5-2 mg/kg BID po).^{19,24,25,29,3}1 Στις γάτες με βαριά μυασθένεια που σχετίζεται με την παρουσία θυμώματος η θυμεκτομή θεωρείται χρήσιμη επικουρική ανοσοκατασταλτική θεραπεία.^19,25,29,31 Σε ορισμένες γάτες τα συμπτώματα της βαριάς μυασθένειας υποχωρούν ύστερα από τη θυμεκτομή^29,31

> Ιστοπαθολογικά ευρήματα

Η ιστοπαθολογική εξέταση του θυμώματος περιλαμβάνει ένα μείγμα από θυμικά επιθηλιακά κύτταρα, που μπορεί να είναι στρόγγυλα, οβάλ ή ατρακτοειδή στο σχήμα καθώς και μικρά λεμφοκύτταρα (Εικόνα 10). Ο πυρήνας των επιθηλιακών κυττάρων μπορεί να είναι στρογγυλός ή οβάλ με εωσινοφιλικό ή διαφανές κυτταρόπλασμα ενώ πυρηνίσκος δεν παρατηρείται συχνά.^{2-5,7,9,11,17,18,22,24,26,28,30,32,33} Η αναλογία των επιθηλιακών κυττάρων σε σχέση με τα λεμφοκύτταρα ποικίλλει στα θυμώματα ή ακόμα και σε διαφορετικές περιοχές του ίδιου νεοπλάσματος.^7,24 Σε δύο δημοσιευμένα περιστατικά η αναλογία επιθηλιακών κυττάρων και λεμφοκυττάρων ήταν η ίδια. ¹¹ Η εικόνα μίτωσης δεν είναι συχνή.^3,4,9,11,20 Εστίες αιμοσιδήρωσης, νέκρωσης, αποτιτάνωσης, οιδήματος και σχηματισμός αδένων μπορεί επίσης να παρατηρηθούν.^3,4,7,24,30 Ένα μεγάλο ποσοστό των θυμωμάτων είναι κυστικά.

Στον άνθρωπο τα κριτήρια για την ταξινόμηση των κυστικών θυμωμάτων περιλαμβάνουν: α) παρουσία συμπαγών περιοχών που αποτελούνται από διπλό πληθυσμό επιθηλιακών κυττάρων και μικρών ώριμων λεμφοκυττάρων μεταξύ των τοιχωμάτων της κύστης. β) περιαγγειακούς χώρους και περιοχές μυελώδους διαφοροποίησης γ) απουσία επιθηλίου.^7,38-40 Κυστικά θυμώματα έχουν επίσης περιγραφεί και σε γάτες. Οι κύστεις καλύπτονται από αποπλατυσμένα επιθηλιακά κύτταρα και μικρά λεμφοκύτταρα που δημιουργούν ένα κυτταρικό στρώμα. Οι κύστεις μπορεί να περιέχουν ερυθροκύτταρα και υγρό που χρωματίζεται. Σωμάτια του Hassal μπορεί να παρατηρηθούν περιστασιακά.^{2,3,7,8,12,17,20,24-26,29,30,32} Έχουν επίσης αναφερθεί θυμώματα όπου τα νεοπλασματικά κύτταρα είναι μεγάλα και διαυγή και σχηματίζουν μια ενιαία μάζα.^2,3,7 Μπορεί επίσης να παρατηρηθούν σιτευτικά κύτταρα.^3,24,33 Έχει επίσης αναφερθεί εναπόθεση αμυλοειδούς.^11,30 Μπορεί να ανιχνευθούν περιοχές νεκρώσεων καθώς και κύστεις^3,5,18 Έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί η κυτταρομετρία ροής, η ανοσοϊστοχημεία και η χρήση ηλεκτρονικού μικροσκόπιου.^7,9,30

> Σταδιοποίηση

Η κλινική σταδιοποίηση του θυμώματος βασίζεται α) στην διήθηση του θυμώματος στην κάψα και στους γειτονικούς ιστούς στην υπολογιστική τομογραφία β) διεγχειρητικά ευρήματα που σχετίζονται με τον διαχωρισμό του όγκου από τις γειτονικές δομές που περιλαμβάνουν τον μεσοπνευμόνιο υπεζωκότα, τα λεμφογάγγλια, το περικάρδιο και την πρόσθια κοίλη φλέβα γ) την παρουσία ή απουσία νεοπλασματικών κυττάρων σε δείγματα που εξετάζονται στο μικροσκόπιο και δ) παρουσία μεταστατικής νόσου^13,41 Αυτό το σύστημα σταδιοποίησης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καθορίσει την πρόγνωση σε γάτες με θύμωμα.¹³ Το σύστημα σταδιοποίησης φαίνεται στον πίνακα 3.⁴¹

> Πρόγνωση

Η πρόγνωση των θυμωμάτων,στις γάτες, τα οποία δεν είναι διηθητικά, δεν είναι μεταστατικά και επιδέχονται πλήρη χειρουργική εξαίρεση είναι ευνοϊκή.^8,24 Ωστόσο τα θυμώματα που σχετίζονται με παρανεοπλασματικά σύνδρομα τα οποία δεν μπορούν να ελεγχθούν έχουν πιο επιφυλακτική πρόγνωση.^28,29 Σε ορισμένα περιστατικά με βαριά μυασθένεια και αποφολιδωτική δερματίτιδα το σύνδρομο υποχώρησε ύστερα από τη θυμεκτομή.^21,24,29,31 Οι κύριοι προγνωστικοί παράγοντες που σχετίζονται με την επιβίωση φαίνονται στον πίνακα 4.⁸ Ο διάμεσος χρόνος επιβίωσης σε γάτες με θύμωμα στις οποίες έγινε θυμεκτομή αναφέρεται ότι είναι 41 μήνες.^8,24

 

> Βιβλιογραφία