Μαργέτη Χ. Κτηνίατρος, υποψήφιος Διδάκτορας, Χειρουργική Κλινική, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Καρδίτσα | Καζάκος Γ. Κτηνίατρος, Διδάκτορας, Καθηγητής, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | Σκαμπαρδώνης Β. Κτηνίατρος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Εργαστήριο Επιδημιολογίας, Βιοστατιστικής και Οικονομίας της υγείας των ζώων, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Καρδίτσα | Ζαχαροπούλου Θ. Κτηνίατρος, υποψήφιος Διδάκτορας, Χειρουργική Κλινική, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Καρδίτσα | Γαλάτος Α. Κτηνίατρος, Διδάκτορας, Χειρουργική Κλινική, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Καρδίτσα | Παπατσίρος Β. Κτηνίατρος, Διδάκτορας, Καθηγητής, Παθολογική Κλινική, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Καρδίτσα | Λουκόπουλος Ε. Κτηνίατρος, Μετεκπαιδευόμενος φοιτητής, Χειρουργική Κλινική, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Καρδίτσα | Τσιώλη Β. Κτηνίατρος, Διδάκτορας, Καθηγήτριας, Χειρουργική Κλινική, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Καρδίτσα | Φλουράκη Ε. Κτηνίατρος, Διδάκτορας, Επίκουρος Καθηγήτρια, Χειρουργική Κλινική, Τμήμα Κτηνιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Καρδίτσα
Εισαγωγή
Η παρούσα μελέτη είχε ως στόχο την αξιολόγηση της καταστολής, της διάρκειας δράσης και της ποιότητας ανάνηψης μετά από δύο επαναλαμβανόμενες δόσεις δεξμεδετομιδίνης σε γάτες. Επιπλέον, ερευνήθηκαν οι επιπτώσεις της χορήγησης κοινών αναισθητικών φαρμάκων, όπως η βουτορφανόλη, η βουπρενορφίνη, η τραμαδόλη, η μιδαζολάμη και η κεταμίνη, μετά από ανεπαρκή καταστολή με δεξμεδετομιδίνη, τόσο στο επίπεδο και στη διάρκεια της καταστολής όσο και της ανάνηψης.
Υλικά και μέθοδοι
Στη μελέτη συμπεριελήφθησαν έξι γάτες Κοινής Ευρωπαϊκής Φυλής οι οποίες συμμετείχαν σε επτά διαφορετικές ομάδες ανάλογα με το είδος της ηρέμησης που έλαβαν. Η μελέτη ήταν τυχαιοποιημένη, διασταυρούμενη και τυφλή. Η αρχική χορήγηση της δεξμεδετομιδίνης, ακολουθήθηκε από την χορήγηση μιας επαναληπτικής δόσης δεξμεδετομιδίνης ή από την χορήγηση ενός από τα παραπάνω φάρμακα ή από φυσιολογικό ορό. Ο βαθμός καταστολής αξιολογήθηκε με τη χρήση των κλιμάκων Grint και Alvaides, ενώ η ποιότητα της ανάνηψης με την απλή περιγραφική κλίμακα των Lozano et al. και την κλίμακα ποιότητας ανάνηψης των Sams et al.
Αποτελέσματα
Η επαναλαμβανόμενη δόση της δεξμεδετομιδίνης καθώς και οι συνδυασμοί της με βουτορφανόλη και κεταμίνη, βελτίωσαν σημαντικά το επίπεδο της καταστολής. Η συνδυαστική χρήση δεξμεδετομιδίνης με μιδαζολάμη (DM) και τραμαδόλη (DT) οδήγησε σε μικρότερη διάρκεια καταστολής. Επιπλέον, η χορήγηση της μιδαζολάμης επηρέασε αρνητικά την αρχική καταστολή της δεξμεδετομιδίνης, μειώνοντας τα επίπεδα ηρέμησης και παρατείνοντας την ανάνηψη.
Συμπεράσματα
Η επαναλαμβανόμενη δόση της δεξμεδετομιδίνης ή η προσθήκη της βουτορφανόλης ή της κεταμίνης μπορεί να ενισχύσει το επίπεδο και τη διάρκεια καταστολής μετά από ανεπαρκή ηρέμηση με δεξμεδετομιδίνη. Τα ευρήματα αυτής της μελέτης συμβάλλουν στην βελτιστοποίηση των πρωτοκόλλων καταστολής στις γάτες.
