Σιούτας Γ. Κτηνίατρος, Υποψήφιος Διδάκτορας, European Veterinary Parasitology College (EVPC) Resident, Εργαστήριο Παρασιτολογίας και Παρασιτικών Νοσημάτων, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | Παπαδόπουλος Η. Κτηνίατρος, MSc, Διδάκτορας, Dip. EVPC, Καθηγητής, Διευθυντής Εργαστηρίου Παρασιτολογίας και Παρασιτικών Νοσημάτων, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστη μών Υγείας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | Κανάκη Ε. Κτηνίατρος, CEVA HELLAS, Ηλιούπολη, Αττική
Εισαγωγή
Η καρδιαγγειακή διροφιλαρίωση είναι σημαντική ζωοανθρωπονόσος που προκαλείται από το νηματώδες παράσιτο Dirofilaria immitis το οποίο μεταδίδεται με τα κουνούπια. Οι σκύλοι είναι οι τελικοί ξενιστές και αποτελούν τη φυσική δεξαμενή του παρασίτου. Η Ελλάδα αποτελεί ενδημική χώρα για τη διροφιλαρίωση με το μεγαλύτερο ποσοστό των περιστατικών να εμφανίζεται στη Βόρεια Ελλάδα. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί νέα κρούσματα σε περιοχές που θεωρούνταν «καθαρές». Η εξάπλωση αυτή οφείλεται μεταξύ άλλων στην κλιματική αλλαγή και στη μετακίνηση ξενιστών. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η έρευνα του οροεπιπολασμού της καρδιαγγειακής διροφιλαρίωσης σε σκύλους «καθαρών» περιοχών της Ελλάδας.
Υλικά και μέθοδοι
Συνολικά εξετάσθηκαν 1528 δείγματα αίματος από ενήλικες (>1 έτους) σκύλους από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας (Νησιά Ιονίου, Βόρειου και Νότιου Αιγαίου, Κρήτη, Αττική, Υπόλοιπη Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησος). Τα δείγματα φυγοκεντρήθηκαν και ο ορός τους εξετάστηκε με τη χρήση του kit ELISA Dirochek® (Synbiotics) για την ανίχνευση του ειδικού αντιγόνου D.immitis.
Αποτελέσματα
Από τους συνολικά 1528 σκύλους που εξετάστηκαν, θετικοί ήταν οι 165 (10,8%). Τα ποσοστά οροεπιπολασμού για την κάθε περιοχή ήταν τα ακόλουθα: Νησιά Ιονίου: 16,9% (10/59), Νησιά Βόρειου Αιγαίου: 5,4% (3/56), Νησιά Νότιου Αιγαίου: 4,7% (12/258), Κρήτη 6,2% (10/161), Αττική: 13,7% (55/401), Υπόλοιπη Στερεά Ελλάδα: 21,7% (23/106) και Πελοπόννησος: 10,7% (52/487).
Συμπεράσματα
Τα ποσοστά οροεπιπολασμού της καρδιαγγειακής διροφιλαρίωσης στους σκύλους έχουν αυξηθεί σε όλες τις «καθαρές» περιοχές της Ελλάδας. Επομένως, κρίνεται απαραίτητη η λήψη αποτελεσματικών μέτρων προστασίας κατά τη διάρκεια του χρόνου σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας για τη μείωση του κινδύνου μόλυνσης και τον περιορισμό εξάπλωσης του νοσήματος.
