Παπαευθυμίου Σ.Κ. Μετεκπαιδευόμενος Κτηνίατρος, Μονάδα Χειρουργικής & Μαιευτικής, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | Κρυστάλλη Α.Α. Κτηνίατρος, Διδάκτορας, Μονάδα Χειρουργικής & Μαιευτικής, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης | Κούση Τ. Κτηνίατρος MSc Χειρουργικής, Επιστημονική Ερευνήτρια «The Mathis Lab of Adaptive Intelligence», Πολυτεχνείο της Λωζάνης (EPFL) | Πράσινος Ν.Ν. Κτηνίατρος, Διδάκτορας, Καθηγητής, Μονάδα Χειρουργικής & Μαιευτικής, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Αριστοτέ λειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Εισαγωγή
Το συγγενές εξάρθρημα ώμου στον σκύλο είναι σπάνιο και χαρακτηρίζεται από δυσπλαστική ή υποπλαστική ωμογλήνη με παρουσία άλγους και χωλότητας. Συνήθως, στις νανόσωμες και μικρόσωμες φυλές είναι προς τα έσω και αμφοτερόπλευρο. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση δύο κλινικών περιστατικών και της μακροχρόνιας εξέλιξής τους.
Κλινικά περιστατικά
Προσκομίστηκαν δύο σκύλοι με χωλότητα πρόσθιου άκρου, λόγω συγγενούς εξαρθρήματος ώμου που διαγνώστηκε ακτινολογικά. Σκύλος Νο1: Pinscher, 6 μηνών, 3kg, με ετερόπλευρο προς τα έσω εξάρθρημα. Σκύλος Νο2: Ακαθόριστης φυλής, 2 μηνών, 2kg, με αμφοτερόπλευρο προς τα έσω και εμπρός εξάρθρημα. Η αντιμετώπιση και στα δύο περιστατικά ήταν συντηρητική.
Αποτελέσματα
Αμφότεροι οι σκύλοι είχαν ικανοποιητική κινητική δραστηριότητα, 13 και 9 χρόνια αργότερα, αντίστοιχα. Ωστόσο, ο σκύλος No1 παρουσίαζε επιδείνωση της βάδισης σε συνθήκες ευνοϊκές για την εκδήλωση της οστεοαρθρίτιδας (αυξημένη υγρασία και θερμοκρασία περιβάλλοντος, έντονη κινητική δραστηριότητα).
Συμπεράσματα
Το συγγενές εξάρθρημα του ώμου πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στη διαφορική διάγνωση της χωλότητας των πρόσθιων άκρων στον νεαρό σκύλο. Η απεικονιστική διάγνωση είναι εύκολη. Η συντηρητική θεραπεία φαίνεται ότι μπορεί να επιφέρει ικανοποιητικά αποτελέσματα.
