Καρούλια Ε. Μονάδα Παθολογίας, Κλινική των Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Α.Π.Θ.
Καραγκούνη Μ. Μονάδα Παθολογίας, Κλινική των Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Α.Π.Θ.
Κωνσταντινίδης Α.Ο. Μονάδα Παθολογίας, Κλινική των Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Α.Π.Θ.
Ταχμαζίδου Α. Μονάδα Παθολογίας, Κλινική των Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Α.Π.Θ.
Κίτκας Γ. Σύγχρονο Κτηνιατρικό Κέντρο – Γεώργιος Κίτκας, Θεσσαλονίκη Κουτίνας Χ. Μονάδα Παθολογίας, Κλινική των Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Α.Π.Θ.
Αδαμαμά-Μωραϊτου Κ.Κ. Μονάδα Παθολογίας, Κλινική των Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Α.Π.Θ.
Σούμπασης Ν. Μονάδα Παθολογίας, Κλινική των Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Α.Π.Θ.
Μυλωνάκης Μ.Ε. Μονάδα Παθολογίας, Κλινική των Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Α.Π.Θ.
Εισαγωγή
Η σιαλαδένωση του σκύλου αφορά κυρίως τους υπογνάθιους σιελογόνους αδένες και χαρακτηρίζεται από αμφοτερόπλευρη, ομαλή και ανώδυνη διόγκωσή τους, η οποία ανταποκρίνεται άμεσα στη χορήγηση φαινοβαρβιτάλης. Στη μελέτη αυτή αναφέρεται η κλινική εκδήλωση, η διαγνωστική διερεύνηση και η θεραπευτική διαχείρηση 3 σκύλων με σιαλαδένωση των υπογνάθιων σιελογόνων αδένων.
Κλινικά περιστατικά
Δυο θηλυκοί και ένας αρσενικός σκύλος, ακαθόριστης φυλής (2/3) και Miniature Pinscher (1/3), προσκομίστηκαν με ιστορικό χρόνιων εμέτων και αναγωγών (3/3), σιελόρροιας (2/3), βήχα (2/3), κατάπτωσης (2/3), ανορεξίας (2/3) και εκδήλωση αναπνευστικής δυσχέρειας (2/3). Τα συμπτώματα εμφανίστηκαν μετά την επιτυχή αντιμετώπιση παγκρεατίτιδας(1/3) ή δήγματος στον τράχηλο(1/3). Κατά την κλινική εξέταση παρατηρήθηκαν έντονη σιελόρροια, συνεχείς κινήσεις κατάποσης και αμφοτερόπλευρη ανώδυνη διόγκωση των σιελογόνων αδένων (2/3). Η κυτταρολογική εικόνα των σιελογόνων αδένων ήταν φυσιολογική (2/3) ή συμβατή με υπερπλασία των αδένων (1/3). Η αρχική θεραπευτική αντιμετώπιση με χορήγηση αντιεμετικών, γαστροπροστατευτικών και διατροφικών μέτρων δεν ήταν επιτυχής. Λόγω της εμμένουσας συμπτωματολογίας, έγινε θεραπευτική δοκιμή με φαινοβαρβιτάλη στην αρχική δόση των 2 mg/kg κάθε 24 ώρες από το στόμα.
Αποτελέσματα
Μετά την έναρξη της αγωγής παρατηρήθηκε άμεσα κλινική βελτίωση και πλήρης ύφεση των συμπτωμάτων μέσα σε 2-5 μέρες. Σε παρακολούθηση 6-12 μηνών παρατηρήθηκε πλήρης ανταπόκριση και διακοπή της φαινοβαρβιτάλης (2/3) ή υποτροπή (1/3).
Συμπεράσματα
Η σιαλαδένωση πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στη διαφορική διάγνωση της αμφοτερόπλευρης, ανώδυνης διόγκωσης των υπογνάθιων σιελογόνων αδένων στον σκύλο. Η αιτιολογία της παραμένει αδιευκρίνιστη αν και είναι πιθανόν να αποτελεί μια μορφή επιληψίας του μεταιχμιακού συστήματος του εγκεφάλου. Βασικά κριτήρια για τη διάγνωση αποτελούν η τυπική κλινική εικόνα, η διόγκωση των σιελογόνων αδένων, η απουσία παθολογικών ευρημάτων μικροσκοπικά και η ταχεία ανταπόκριση στη χορήγηση φαινοβαρβιτάλης.
Βιβλιογραφία
- Boydell P, Pike R, Crossley D, et al. (2000) Sialadenosis in dogs. JAVMA pp. 872-874.
- Alcoverro E, Tabar M-D, Lloret A, et al. (2015) Phenobarbital-responsive sialadenosis in dogs: case series. Top Companion Anim Med pp. 109-12.
- Nam Y, Kang M, Kim S, et al. (2014) Idiopathic Phenobarbital-Responsive Sialadenosis in a Maltese Dog: Clinical Findings and Outcomes. Pak Vet J pp. 410-413.
- Sozmen M, Brown PJ, Whitbread TJ (2000) Idiopathic salivary gland enlargement (sialadenosis) in dogs: a microscopic study. J Small Anim Pract pp. 243-7.
- Dagan A (2011) Sialadenosis in a dog. Israel J Vet Med pp. 32-35.
