Παπαευθυμίου Σ.K. Mετεκπαιδευόμενος Κτηνίατρος, Μονάδα Χειρουργικής & Μαιευτικής, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Κρυστάλλη Α.Α. Κτηνίατρος, Υποψήφια διδάκτορας, Υπότροφος Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.), Μονάδα Χειρουργικής & Μαιευτικής, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Μπαϊράμης Θ. Ειδικευόμενος Κτηνίατρος, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής Πανεπιστημιακό Κολλέγιο Δουβλίνου, Ιρλανδία
Πατσίκας Μ.Ν. Κτηνίατρος, Ιατρός, Καθηγητής, Διπλωματούχος ECVDI, Εργαστήριο Απεικονιστικής Διαγνωστικής, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Πράσινος Ν.Ν. Κτηνίατρος, Διδάκτορας, Καθηγητής, Μονάδα Χειρουργικής & Μαιευτικής, Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Εισαγωγή
Η οστεοχόνδρωση του βραχιονίου (ΟΒ) είναι σχετικά σπάνια, οφείλεται σε διαταραχή της ενδοχόνδριας οστεοποίησης και οδηγεί σε οστεοαρθρίτιδα και χωλότητα. Σκοπός της μελέτης είναι η σύγκριση των μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων της χειρουργικής και της συντηρητικής θεραπείας σκύλων με ΟΒ.
Υλικά και μέθοδοι
Τα έτη 2009-2017 προσκομίστηκαν στην Κλινική Ζώων Συντροφιάς του Τμήματος Κτηνιατρικής Α.Π.Θ. εννέα σκύλοι με ετερόπλευρη (8 ζώα) ή αμφοτερόπλευρη (1 ζώο) χωλότητα πρόσθιου άκρου (διάμεσος: 2ου βαθμού/εξαβάθμια κλίμακα) διάρκειας 1-11,5 μηνών (διάμεσος: 1,5 μήνας). Οι σκύλοι ανήκαν σε μεγαλόσωμες και μεσαίου μεγέθους φυλές (διάμεσος: 24,95 kg), η αναλογία φύλου ήταν αρσενικά/θηλυκά 5/4 και είχαν ηλικία 4-8 μηνών (διάμεσος: 8 μήνες). Διαγνώστηκε ΟΒ με εντόπιση στην κεφαλή (9 περιστατικά) ή στον έσω κόνδυλό του (1 περιστατικό). Η θεραπεία ήταν χειρουργική (απόξεση, τρυπανισμοί) σε έξι περιστατικά ή συντηρητική σε τέσσερα (ελεγχόμενη κινητική δραστηριότητα, ιδανικό σωματικό βάρος, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα).
Αποτελέσματα
Οι σκύλοι που χειρουργήθηκαν παρουσίασαν φυσιολογική κινητική δραστηριότητα από τον πρώτο μήνα μετά την επέμβαση, με εξαίρεση δύο από αυτούς που εμφάνισαν πρώτου και δευτέρου βαθμού χωλότητα μετά την έντονη άσκηση. Αντίθετα, όλοι οι σκύλοι που αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά εμφάνισαν διάφορου βαθμού χωλότητα.
Συμπεράσματα
Από τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης φαίνεται η χειρουργική αντιμετώπιση της ΟΒ να έχει καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με τη συντηρητική θεραπεία.
Βιβλιογραφία
- Biezyński J, Skrzypczak P, Piatek, A, Kościółek N, Drozdzyńska M (2012) Assessment of treatment of Osteochondrosis dissecans (OCD) of shoulder joint in dogs - The results of two years of experience. Polish Journal of Veterinary Sciences15, 285–290.
- Ekman S, Carlson CS (1998) The pathophysiology of osteochondrosis. The Veterinary Clinics of North America: Small Animal Practice 28, 17–32.
- Milton JL (1983) Osteochondritis dissecans in the dog. The Veterinary Clinic of North America: Small Animal Practice 13, 117–134.
- Ytrehus B, Carlson CS, Ekman S (2007) Etiology and pathogenesis of osteochondrosis. Veterinary Pathology 44, 429–448.
- DeCamp CE, Johnston SA, Déjardin LM, Schaefer SL (2016) Arthrology. In: Handbook of Small Animal Orthopedics and Fracture Repair 5th ed, Elsevier, St Louis, pp.180–210.
