Τσέλιου Α. Μετεκπαιδευόμενη Κτηνίατρος, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη | Τουτουδάκη Ζ. Μετεκπαιδευόμενη Κτηνίατρος, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη | Ζαμπούλη Δ.Α. Κτηνίατρος, Διδάκτορας, Επίκουρος καθηγήτρια, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη | Κιόσης Ε. Κτηνίατρος, Διδάκτορας, Καθηγητής, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη | Διακάκης Ν. Κτηνίατρος, Διδάκτορας, Καθηγητής, Τμήμα Κτηνιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη
Εισαγωγή
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η παρουσίαση περιστατικού κοπρόκολπου σε φοράδα μετά από τοκετό.
Κλινικό περιστατικό
Φοράδα, 5 ετών, άλτης προσκομίστηκε με κοπρόκολπο. Η επικοινωνία μεταξύ απευθυσμένου και κόλπου είχε ως αποτέλεσμα τη συνεχή παρουσία κοπράνων στον κόλπο. Αποφασίστηκε η χειρουργική αποκατάστασή του σε δύο στάδια: στο πρώτο διαχωρίστηκε ο κόλπος από το απευθυσμένο και στο δεύτερο ανακατασκευάστηκε η περινεϊκή χώρα. Στο πρώτο στάδιο έγινε αρχικά μια τομή κατά μήκος του ουλώδους ιστού στην ένωση του κολπικού με τον πρωκτικό βλεννογόνο και ακολούθησε σύγκλιση του βλεννογόνου του κόλπου (PGA No0).
Μια δεύτερη σειρά ραμμάτων (Vicryl No2) τοποθετήθηκε μεταξύ του τοιχώματος του απευθυσμένου και του κόλπου με ουραία κατεύθυνση προς το αιδοίο. Μετά από τέσσερις εβδομάδες έγινε το δεύτερο στάδιο της επέμβασης κατά το οποίο, αφαιρέθηκε ο νεοσχηματισμένος ουλώδης ιστός και έγινε σύγκλειση των εν τω βάθει στρωμάτων του περινέου (απλές χωριστές ραφές, PGA No1) και του επιθηλίου του απευθυσμένου (PGA No2/0). Tέλος, το δέρμα του περινέου και τα χείλη του αιδοίου συγκλήθηκαν με ράμμα Prolene No0. Μετεγχειρητικά χορηγήθηκαν μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και αντιβιοτικά ευρέως φάσματος για 5 ημέρες.
Αποτελέσματα
Παρατηρήθηκε άμεση βελτίωση των κλινικών συμπτωμάτων. Τρεις μήνες μετά την χειρουργική αποκατάσταση, το ζώο επέστρεψε στις πριν την εγκυμοσύνη αγωνιστικές επιδόσεις της.
Συμπεράσματα
Τραυματισμοί τέτοιους είδους παρατηρούνται σε δυστοκίες κατά τον τοκετό και συχνότερα σε πρωτότοκα ζώα. Ως κύρια αίτια είναι ο συνδυασμός της έντονης προσπάθειας εξώθησης του εμβρύου και της ανωμαλίας στάσης των άκρων ή της κεφαλής αλλά και η ατελής διαστολή της γεννητικής οδού. Η συρραφή σε δύο χρόνους μειώνει τις πιθανότητες διάσπασης του εγχειρητικού τραύματος.
